Vasilisa de Prachtige is een bekend personage in de Russische folklore, beroemd om haar schoonheid en haar innerlijke kracht. Op de eerste dag van de appel oogst ontvangt Vasilisa een gouden appel van een mysterieuze vreemdeling. Deze appel heeft de kracht om haar de toekomst te tonen en de juiste keuze voor haar huwelijk te onthullen. Terwijl ze in de schaduw van een oude boom zit, voelt Vasilisa de aantrekkingskracht van de appel, die belooft haar leven te veranderen. Ze staat voor een dilemma: ze is al verliefd op Ivan, een dappere jonge man die haar hart heeft gewonnen. De gouden appel vertegenwoordigt de verleiding van kennis en mogelijkheden, maar ook de angst voor de gevolgen van het maken van de verkeerde keuzen. Uiteindelijk besluit ze de appel niet te eten, en kiest ze ervoor om haar liefde voor Ivan te volgen.

Ivan Kupala is een traditioneel Slavisch feest dat op 23 juni wordt gevierd, ter ere van de zomerzonnewende. Het feest is genoemd naar de watergeest Ivan, maar heeft veel parallellen met de heilige Johannes de Doper, op z’n Slavisch Ivan de Doper, wiens herdenking op dezelfde dag valt.

Tijdens het Ivan Kupala-feest dragen jonge vrouwen bloemenkransen, die symbool staan voor schoonheid, liefde en vruchtbaarheid. Ze dansen voor de jonge mannen van het dorp bij het vuur als een teken van hun rijpheid voor het gehuwde leven. De mannen springen over het vuur om hun moed en kracht te bewijzen.

In een ver, betoverd koninkrijk leefde de prachtige Vasilisa, de Lenteprinses. Haar stralende schoonheid maakte de zon jaloers en ze zwoer samen met de IJskoningin om Vasilisa gevangen te nemen en haar warmte en licht op te sluiten. De sneeuw bedekte de velden en de bomen stonden kaal, mensen en dieren leden kou en honger. De enige hoop voor het koninkrijk lag in de handen van een dappere held, Ivan.

Ivan trotseerde grote draken en boze heksen en kwam eindelijk bij de prinses terecht. De twee werden verliefd en hun liefde deed het Ijs paleis smelten. De Lenteprinses straalde als de zon en vulde het koninkrijk met haar warmte. De sneeuw begon te smelten, de bloemen bloeiden in overvloed, en het leven keerde terug in al zijn glorie.

Snegurochka, de Sneeuwmaagd, werd geboren op de eerste dag van de winter, 21 december, toen de wereld wit en stil onder de sneeuw lag. Haar ouders, Oome Vorst en de IJskoningin, hadden jarenlang verlangd naar een kind. Op een koude, heldere nacht maakten zij van de eerste sneeuw van het jaar een sneeuwpop, die door hun ijskoude adem tot leven werd gewekt. Zo werd Snegurochka geboren.

Haar schoonheid en zuiverheid waren zo helder als het maanlicht,, maar Snegurochka leefde in een eenzame wereld zonder warmte, beschermd achter dikke ijsmuren van het paleis van haar moeder tegen de gloed van het vuur en de kracht van de zon. Vol verlangen keek ze uit haar raam naar de mensen, die iets deelden wat haar niet bekend was.